Aby przybliżyć nieco wszystkie etapy ocieplenia budynku przygotowaliśmy praktyczny poradnik, dzięki któremu wykonana praca będzie zgodna ze wszystkimi normami bezpieczeństwa oraz jakości.
|
Porada eksperta: Prac tynkarskich nie prowadzimy gdy: pada, wieje silny wiatr lub w dni mocnego nasłonecznienia. Temperatura powietrza nie powinna być niższa niż 5 stopni Celsjusza, ale nie wyższa niż 25 stopni Celsjusza. |
 |
| Wełna mineralna Knauf Insulation Ekoroll |
Do prac z ociepleniem elewacji możemy przejść dopiero wtedy, gdy mamy pewność, że takie strefy budynku, jak schody, dach, gzymsy, balkony, zostały zabezpieczone przed zawilgoceniem. Jeśli natomiast, któreś z tych miejsc pozostaje jeszcze wilgotne, bo np. prace mokre zostały przeprowadzone zbyt późno, należy odczekać do ich całkowitego wyschnięcia.
 |
| Styropian Aqua frezowany |
1. Wybieramy produkty
Do wykonania systemu ociepleń będą nam potrzebne: zaprawa tynkarska, grunt akrylowy, zaprawa klejąca, styropian – płyta termoizolacyjna, siatka zbrojąca, kołki z tworzywa sztucznego, pianka poliuretanowa, profil metalowy, listwa startowa, podkład gruntujący oraz tynk.
Narzędzia: packa z papierem ściernym, paca ze stali nierdzewnej, paca z tworzywa sztucznego − płaska, młotek, wiertarka wolnoobrotowa, piła ręczna, poziomica, nożyk do tapet i pędzel.
Ważne, aby każdy z tych produktów, a szczególnie te należące do wyznaczonego systemu ocieplania stosować tak, jak zaleca producent. Mieszanie materiałów oraz różnych komponentów może spowodować nie tylko powstawanie szkód na danej powierzchni, ale przede wszystkim utratę gwarancji producenckiej.
1. Demontaż systemów instalacji zewnętrznej
Aby móc rozpocząć wykonywanie systemu ocieplenia należy najpierw zdemontować system rynnowy, a także wszystkie urządzenie techniczne, znajdujące się na elewacji.
2. Podłoże
Ocena stanu technicznego podłoża jest niezwykle ważna w całym procesie ocieplania budynku – o ile nie najważniejsza. Od niej zależy przyczepność wszystkich materiałów. Dlatego stary tynk należy najpierw oczyścić, a następnie wszelkie nierówności, które pod wpływem różnych czynników powstawały przez lata – wypełnić.
W rezultacie ściany powinny być wolne od agresji chemicznej oraz biologicznej (czyli grzybów oraz pleśni).
Zanieczyszczenia możemy usunąć sprężonym powietrzem, szczotką lub pod ciśnieniem wody. Sposób dowolny – najważniejsze, aby powierzchnia tynku była pozbawiona brudu.
Aby mieć pewność co do wytrzymałości poszczególnych elementów konstrukcyjnych ściany, wystarczy w poszczególne miejsca, szczególnie na łączeniach, uderzać delikatnie młotkiem. Jeśli któryś z elementów będzie nietrwały – osypie się. Wówczas szczelinę taką wypełnimy zaprawą klejową lub wzmacniamy tynkiem.
W rezultacie po takich oględzinach podłoże przygotowane do pracy, powinno być suche, czyste, równe oraz zagruntowane.
Kiedy już mamy pewność co do stanu technicznego podłoża, możemy rozpocząć wyprowadzanie pionów i poziomów. Ten etap pracy jest szczególnie ważny, ponieważ zapobiega wystąpienia szczelin pomiędzy później nakładanymi płytami.
3. Próba przyczepności
Wykonujemy ją w celu wyeliminowania prawdopodobieństwa, że płyta termoizolacyjna, nałożona na ścianę, nie będzie trzymała się podłoża. Jak wykonać próbę? Przygotowujemy płytki styropianu o wielkości około 100 x 100 mm. Warstwę dolną płytki pokrywamy zaprawą klejącą o grubości kilku mm. Przyklejamy do ściany. Po upływie kilku dni odrywamy styropian. Prawidłowo przymocowana i trzymająca kostka powinna się rozerwać. Jeśli trzyma źle, odejdzie wraz z zaprawą oraz tynkiem. Takie podłoże nie utrzyma całych płyt styropianowych należy je zatem ponownie zagruntować i odczekać aż całkowicie przeschnie.
|
Uwaga! Próbę przyczepności, w razie pierwszego niepowodzenia, warto przeprowadzić przynajmniej dwukrotnie. W razie kolejnego niepowodzenia ścianę należy już wzmocnić mechanicznie. |
Jeśli próba była pozytywna, możemy przeprowadzać dalsze prace.
4. Gruntowanie
Oczyszczoną oraz przygotowaną wcześniej ścianę, po prawidłowo wykonanej próbie, należy teraz pokryć gruntem. Produkt nada naszej powierzchni gładką strukturę, wyrówna ją i zmniejszy jej nasiąkliwość. Tym samym warunki do wiązania zapraw klejącej będą prawidłowe.
Podkład gruntujący nakładamy dużym pędzlem malarskim.
5. Listwa startowa
Mocujemy ją na dole ściany, w miejscu, w którym będziemy naklejać płyty – tam, gdzie zostały wyznaczone cokoły. Montujemy ją, przykręcając do podłoża po 3 łączniki na metr bieżący (pamiętając, aby łącznik znalazł się także po obu skrajnych krawędziach profili). Jeśli budynek ma nieregularne kształty stosujemy listwę z poprzecznymi nacięciami.
Listwa startowa podtrzymuje płyty termoizolacyjne.
6. Przygotowujemy zaprawę klejącą
Etapy i składniki niezbędne do jej przygotowania zwykle opisuje producent, podając dokładne wytyczne na opakowaniu produktu. Przebieg przygotowania zaprawy zwykle przebiega następująco:
Należy wlać chłodną wodę do czystego wiadra – ilość określona na opakowaniu, a następnie wsypać do niej całą zaprawę. Mieszamy składniki wolnoobrotową wiertarką z mieszadłem. Po kilku minutach zaprawa jest gotowa. Pamiętajmy, aby nie dodawać już do zaprawy innych składników, nawet wtedy, kiedy nieco zgęstnieje. Uważajmy także z dodaniem wody oraz świeżej zaprawy. Powoduje to zmniejszenie jej wytrzymałości oraz przyczepności do podłoża.
7. Mocowanie płyt
Kiedy zaprawa jest gotowa przechodzimy do kluczowej czynności. Mocujemy płytę po płycie, zwracając uwagę na to, czy żadna z nich nie jest uszkodzona. Prawidłowo nałożona płyta styropianowa nie powinna mieć wgnieceń, uszczerbków czy połamań.
Na naklejaną płytę nakładamy zaprawę. Najpierw na obrzeżach płyty – na ok. 10 cm szerokości i minimum 3 mm grubości. Później w postaci placków, także na środku płyty. Przed naklejeniem na ścianę, płyta powinna być przykryta zaprawą w ok 40% swojej powierzchni.
Po dociśnięciu do ściany, zaprawa odkształca się, tym samym płyta powinna zostać przyklejona w około 60% całkowitej powierzchni.
Materiał w postaci bloczków nakładamy na ścianę – od dołu do góry. Istotne jest aby mocować je dłuższym bokiem w poziomie, delikatnie dociskając. Przy narożach należy nieco przesuwać płyty względem płyt znajdujących się poniżej, tak, aby każda kolejna warstwa nie znajdowała się równo pod drugą – na łączeniach.
Kiedy podczas przyklejania płyty zbierze się nadmiar zaprawy, usuwamy go kielnią. Wówczas unikniemy tworzenia się otwartych spoin. Co ważne, raz naklejoną płytę nie odklejamy, nie dociskamy kilka razy. Cały czas sprawdzamy też piony tak, aby uniknąć powstawania krzywizn.
Im dokładniej nałożymy płyty, tym lepiej będzie się później prezentowała ściana. Całość powinna tworzyć równą płaszczyznę. Jeśli natomiast pojawią się jakieś nierówności, zeszlifujmy je lub przytnijmy.
|
Porada eksperta: Płyty styropianowe nakładamy na ścianę od dołu do góry – nigdy odwrotnie. |
 |
| Taśma uszczelniająca 12 cm |
Płyty w narożach elewacyjnych – okna oraz drzwi
Podobnie jak w przypadku całych ścian i tutaj powinny być one naklejane w całości. Zbędny fragment styropianu odcinamy przy pomocy ręcznej piłki. Unikamy przykrycia płytą ramy okiennej. Nieprawidłowe przymocowanie płyty przyczynia się do powstawania pęknięć w warstwie ocieplenia.
Szczeliny pomiędzy płytą a krawędzią otworu elewacyjnego wypełniamy klinami z tej samej izolacji. Dobrze sprawdza się pianka poliuretanowa.
8. Szlifowanie powierzchni płyt
Wpływa na efekt końcowy ocieplanej ściany. Dzięki niemu na powierzchni nie widać nierówności. Szlifowanie możemy wykonywać przy pomocy packi z papierem ściernym, przesuwając ją po całej powierzchni ściany.
Po zakończonym szlifowaniu otrzymujemy gładką powierzchnię.
9. Kołkowanie
Do kołkowania możemy przystąpić nie szybciej niż 24 godziny po zakończonym szlifowaniu. Kołkowanie płyt styropianowych wykonuje się przy pomocy produktów wykonanych z tworzywa sztucznego.
Służy temu, aby płyty lepiej trzymały się podłoża. Na każdą płytę nakładamy dwa kołki (ok. 4 na 1 m2), które wbijamy do niej młotkiem. Jeśli podczas ubijania powstało nam wgniecenie wyrównamy je później klejem. W narożnikach zwiększamy liczbę kołków – dodając 2-3 sztuki.
|
Czy wiesz, że...? Długość kołków, którymi wykonujemy mocowanie płyty uzależniona jest od rodzaju tynku. Podłoże zwarte - długość kołków 6 cm, beton komórkowy - długość kołków 8 cm, bloczki – długość na 2 żebra bloczka. |
10. Wzmacnianie naroży - zbrojenie siatką
Do wzmocnienia narożników budynku służy nam profil ochronny z aluminiowej blachy. Powinien być on umieszczony na warstwie termoizolacyjnej pod siatką zbrojącą. Podczas ich przytwierdzania cały czas sprawdzamy piony oraz poziomy.
Naklejenie siatki na przygotowaną powierzchnię styropianową to kolejny etap wykonywanych prac. Siatkę mocuje się najpierw pod parapetem, a następnie nad otworami elewacyjnymi – drzwiami, oknami. Wymiary pasów naklejanej siatki powinny mieć wielkość około 30 x 30 cm. Pod siatkę nanosimy warstwę kleju, w której zatapiamy później siatkę.
|
Porada eksperta: Nałożenie siatki powinniśmy wykonać nie wcześniej niż 3 dni po nałożeniu styropianu. Miejsce naklejenia siatki musi być czyste i wolne od pyłu. |
11. Nakładanie siatki na płytę styropianową – zbrojenie właściwe
Do przeprowadzania zbrojenia najlepsza będzie siatka z włókna szklanego o gramaturze nie mniejszej niż 145g/m2. Po zatopieniu w kleju siatka powinna być właściwie niewidoczna. Uwaga, produkt nie może leżeć bezpośrednio na warstwie termoizolacyjnej.
Pasy siatki naklejamy na zakład – co najmniej 10 cm.
Wyrównywanie warstwy zbrojonej odbywa się najpierw poprzez nałożenie kolejnej warstwy klejącej pacą. Jej grubość powinna wynosić około 3 mm. Warstwa nie tylko sprawia, że ściana jest równa, ale również wzmocniona mechanicznie. Później nakładamy siatkę i następnie kolejną warstwę zaprawy.
 |
| Folia paroizolacyjna Isover |
12. Podkład gruntujący
Podkład wyrównuje proces wysychania tynku. Zapobiega powstawaniu przebarwień, poprawia przyczepność wyprawy – zabarwiamy go na kolor zbliżony do końcowego tynku.
Po nałożeniu gruntu zaleca się wykonanie wszystkich innych prac wykończeniowych – np. podbitki dachowej.
13. Tynkowanie
W trakcie przygotowywania tynku trzymajmy się zaleceń producenta. Tynk mieszamy w czystym pojemniku przy pomocy wolnoobrotowej wiertarki z mieszadłem.
Nakładamy go przy pomocy pacy – po 3 dniach od zbrojenia. Rozprowadzamy do warstwy o grubości ziarna. Zacieramy tynk płaską pacą ruchamy kulistymi w celu otrzymania baranka lub poziomymi aby otrzymać kornik.
